Gisteren hebben we van moeke de slee meegekregen die al jaren op hun zolder lag te wachten tot wanneer er nog eens een keer sneeuw viel 
Vanochtend hebben we er zo’n klein uurtje mee gesjeesd op de ijspiste die onze straat nu al 2 weken is. Ella moest achteraan op de slee, en kreeg goed ingepeperd dat ze Tobe flink moest vasthouden. Een beetje tot mijn verbazing bleef Tobe zelf ook goed zitten. En het was toch ook een beetje een opluchting om te zien dat hij het leuk vond: die draagzak die we voor de zekerheid meegenomen hadden, was dus niet nodig Alleen als het echt te snel ging – bijvoorbeeld op de heuvel aan het einde van de straat – moest Tobe er even af. En helemaal op het einde mocht Ella ook nog eens op haar buik liggen op de slee: echt iets voor de durvers naar het schijnt 
Morgen nog een keer!
